Author :
Abstract
Türkiye, 6 Şubat 2023 tarihinde Kahramanmaraş merkezli 7,7 ve 7,6 büyüklüğünde 11 ili, binlerce insanı derinden etkileyen, asrın felaketi olarak tanımlanan iki deprem yaşamıştır. Depremden geriye ise maddi ve manevi olarak büyük hasarlar kalmıştır. Bu depremler karşısında psikolojik olarak da etkilenen depremzedelerin afet ile başa çıkmalarında dinin herhangi bir rolünün olup olmaması, çalışmamızın konusu olmuştur. Bu durumu anlamak amacıyla depremin üzerinden henüz bir yıl bile geçmeden Gaziantep’in Nurdağı ilçesine bağlı Fatih Mahallesi’ne gidilip orada iki büyük depremi yaşayan depremzedeler ile nitel/fenomenolojik araştırma deseni üzerinden yarı yapılandırılmış mülakat tekniği kullanarak görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerimiz veri açısından en doğru şekilde değerlendirebilmek açısından katılımcıların da onayları alınarak baştan sona ses kaydına alınmış ve elde edilen deşifre tek tek defalarca incelenip çözümlenerek kategorize edilmiştir. Çalışmanın sonucunda, araştırmamıza katılan depremzedelerin büyük bir kısmının dinî başa çıkmaya başvurdukları, olumlu ve olumsuz dinî başa çıkma türlerinden ise yalnızca olumlu dinî başa çıkmaya başvurdukları anlaşılmıştır. Ayrıca olumlu dinî başa çıkmaya başvuran depremzedelerin deprem karşısında dinden kaynaklı olarak psikolojik ve beden sağlığı açısından pozitif etkiler elde ettiği bulgulanmıştır. Çalışmamızın dinî başa çıkma üzerine yapılan diğer araştırmalarla ortak bulgular elde etmesi ile ülkemizde bu konu üzerine yapılan az sayıda çalışmaya ve din bilimleri alanına destek olmasını temenni etmekteyiz.
Keywords
Abstract
On February 6, 2023, Türkiye experienced two earthquakes centered in Kahramanmaraş with magnitudes of 7.7 and 7.6, which deeply affected 11 provinces and thousands of people, and were described as the disaster of the century. The earthquake left behind great material and moral damages. Whether religion has any role in the coping of earthquake victims, who were also psychologically affected by these earthquakes, has been the subject of our study. For comprehending this situation, not even a year after the earthquake, we went to Fatih Neighborhood of Nurdağı district of Gaziantep and conducted interviews with earthquake victims who experienced two major earthquakes there using semi-structured interview technique through qualitative/phenomenological research design. For evaluating our interviews in the most accurate way in terms of data, they were audio-recorded from beginning to end with the consent of the participants, and the transcripts obtained were examined one by one several times and the statements of the participants were analyzed and categorized. As a result of the study, it was determined that most of the earthquake survivors who participated in our study resorted to religious coping, and that they only resorted to positive religious coping among positive and negative religious coping types. Additionally, it was found that earthquake survivors who resorted to positive religious coping obtained positive effects in terms of psychological and physical health due to religion in the face of the earthquake. We hope that our study will support the few studies on this subject in our country and the field of religious sciences by obtaining common findings with other studies on religious coping.
