Author :
Abstract
Geçmişten günümüze çalışmaya bağlı olarak değişen serbest zaman kavramı modern zamanlara geldiğimizde, artık tamamen çalışmadan ayrı bir yere sahiptir. Adeta ayrı bir sektör haline gelmiş olan serbest zaman değerlendirilmesinde ekonomik durum belirleyici bir unsur olmuştur. Yeterli ekonomiye sahip olanlar serbest zamanlarını ev dışı faaliyetleri ile geçirebilmektedir. Ekonomik yeterliliğe sahip olmayanlar, ya da yoğun iş temposuna sahip olanlar için dinlenme ve serbest zaman geçirme yeri evdir ve serbest zaman değerlendirme aracı, büyük oranda televizyondur. Teknolojik gelişmelere bağlı olarak kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ve kolay ulaşılabilir hale gelmesi serbest zaman değerlendirmelerinde medyayı ön plana çıkarmıştır. Serbest zaman değerlendirmesinde belirleyici diğer bir unsur ise, kişinin dünya görüşüdür. Eğer kişi dini hassasiyetlere sahip bir birey ise, serbest zamanını dini faaliyetlerle geçirmeyi tercih edebilir. Modern dünyada dini bilgiye ulaşmanın bir yolu da medya olduğu için, modern insanda dini öğrenmede ve dini ritüelleri gerçekleştirmede medyayı araçsallaştırır hale gelmiştir. Özellikle kadınların başka bir yerden dini bilgi edinebilme şansı erkeklere nazaran daha az olduğundan, televizyon başta olmak üzere, çeşitli medya araçları, serbest zamanlarda dini bilgi elde edilen bir unsur olarak tercih edilmektedir.
Keywords
Abstract
The concept of leisure time, which changes from the past to the day-to-day work, has a separate place when we come to modern times. The economic situation has become a decisive factor in evaluating leisure time, which has become a separate sector. Those with sufficient economies can spend their leisure time with out-of-home activities. For those who do not have economic competence, or those who have a heavy workload, the leisure and leisure time home is home and the leisure time evaluation tool is on the big screen. Due to technological developments, mass media tools become popular and easy to reach, and media is the foreground in leisure time evaluations. Another factor that determines the leisure time is the person's world view. If the individual is an individual with religious sensitivities, he may prefer to spend his leisure time in religious activities. Since the media in the modern world is also a way of accessing religious knowledge, it has become instrumental in medieval media in learning modern religion and performing religious rituals. Especially when women have less chance of acquiring religious knowledge from other places than men, various media tools, especially television, are preferred as an element to obtain religious information in leisure time.
Keywords
- 1 Don Slater, “Çalışma/Boş zaman”, Chris Jenks, (Ed.), Temel Sosyolojik Dikotomiler içinde (528-544), çev. İhsan Çapcıoğlu, Ankara, Birleşik Yayınevi, 2012, s. 528.
- 2 Ünsal Oskay, İletişimin ABC’si, Der Yayınları, İstanbul, 1997, ss. 7-15.
- 4 Zeki Arslantürk, Din Sosyolojisi Din Sosyolojisinin ‘Nedir?’liği, Çamlıca Yayınları, İstanbul, 2014, ss. 26-29.
- 5 Filiz Aydoğan, Modern Dönemde Serbest Zaman ve Medya, (Basılmamış Doktora Tezi), İstanbul, Marmara Üniversitesi SBE, 1999, ss. 21-50.
- 11 Ünsal Oskay, Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri, Der Yayınları, İstanbul, 1993, ss. 327-335.
- 12 İbrahim Yenen, Televizyonlarda Yayınlanan Dini Programların İzlerkitlenin Dini Tutum Ve Davranışları Üzerindeki Etkisi: Konya Örneği, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Erciyes Üniversitesi, SBE, 2005, ss. 9-10.
- 14 Mustafa Arslan, “Kitle İletişim Araçları, Medya ve Din İlişkisi Üzerine”, Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, (2016), 6:11, ss. 5-25.
- 15 Vejdi Bilgin, "Popüler kültür ve din: Dindarlığın değişen yüzü", Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (2003), 12: 1, ss. 193-214.
- 16 Ejder Okumuş, “Eskişehir’de Boş Zaman Kültürü”, Proje Çalışması, Eskişehir, Osman Gazi Üniversitesi BAPKB, 2005, ss. 59-61.
- 19 İbrahim Canan, Vakti En İyi Değerlendirme Esasları, İslam’da Zaman Tanzimi, Cihan Yayın- ları, İstanbul, 1994, ss. 82-83. Kaynaklar
- Arslan, Mustafa (2016), “Kitle İletişim Araçları, Medya ve Din İlişkisi Üzerine”, Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, cilt: 6, sayı:11, ss. 5-25.
- Arslantürk, Zeki (2014), Din Sosyolojisi Din Sosyolojisinin ‘Nedir?’liği, İstanbul: Çamlıca Yayın- ları.
- Aydoğan, Filiz (1999), Modern Dönemde Serbest Zaman ve Medya, (Basılmamış Doktora Tezi), İstanbul: Marmara Üniversitesi SBE.
- Bilgin, Vejdi (2003), "Popüler kültür ve din: Dindarlığın değişen yüzü", Uludağ Üniversitesi İla- hiyat Fakültesi Dergisi, 12: 1, ss. 193-214.
- Canan, İbrahim (1994), Vakti En İyi Değerlendirme Esasları, İslam’da Zaman Tanzimi, İstanbul: Cihan Yayınları.
- Okumuş, Ejder (2005), “Eskişehir’de Boş Zaman Kültürü”, Proje Çalışması, Eskişehir: Osman Gazi Üniversitesi BAPKB.
- Oskay, Ünsal (1993), Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri, İstanbul: Der Yayınları.
- Oskay, Ünsal (1997), İletişimin ABC’si, İstanbul: Der Yayınları.
- Slater, Don (2012), “Çalışma/Boş zaman”, Chris Jenks (ed.), Temel Sosyolojik Dikotomiler içinde (ss. 528-544), çev. İhsan Çapcıoğlu, Ankara: Birleşik Yayınevi.
- Yenen, İbrahim (2005), Televizyonlarda Yayınlanan Dini Programların İzlerkitlenin Dini Tutum Ve Davranışları Üzerindeki Etkisi: Konya Örneği, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Kayseri: Erciyes Üniversitesi SBE.
