Author :
Abstract
Çok partili dönemde din sosyal ve kamusal alana girmeye başlamış, halk nezdinde meşruiyet arayan siyasetçiler dini referanslar kullanagelmişlerdir. Siyaset içindeki din 1970’li yıllardan itibaren muhafazakârlıkla hem bir hem de ayrı çizgiler içinde var olmuştur. Çok partili dönemle beraber merkez-çevre, modernleşmeci ve İslamcı yaklaşımların etkisindeki seçmen-siyasetçi profili, Türkiye’nin din-siyaset sosyolojisini belirlemiştir.
Keywords
Abstract
In the mult-party period, religion began to enter the social and public sphere, and politcians seeking legitmacy in public have used religious references. Religion in politcs has existed both in one and separate lines with conservatsm since the 1970s. Along with the mult-party period, the electorate-politcian profle influenced by the center-periphery, modernist and Islamist approaches has determined Turkey's sociology of religion and politcs.
Keywords
- Ahmed, A. S. (1995). Postmodernizm ve İslâm, (çev. O. Ç. Deniztekin), Cep Kitapları, İstanbul.
- Akşin, S. (2002). Türkiye Tarihi :Osmanlı Devleti (1600-1908), İstanbul: Cem Yayınevi.
- Aktan, C.C., Vural, Y. İ. (2004). Rekabet Gücü ve Türkiye, Ankara: TİSK Yayınları.
- Aktay, Y. (2008). ”İslamcılık ve Bir Modern Melankoli: Eve Dön(eme)mek", Milel ve Nihal 5:3, 13-50.
- Akyüz, Y. (1997). Türk Eğitim Tarihi, İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
- Altıntaş, R. (2005). Din ve Sekülerleşme, Pınar Yayınları: İstanbul.
- Anderson, J. (2009).”Does God Matter, and if so Whose God? Religion and Democratization” in Routledge Handbook of Religion and Politics (ed. by Jeffrey Haynes), Routledge: New York, 192-210.
- Ataay, F. (2008). Neoliberalizm ve Muhafazakar Demokrasi: 2000’li Yıllarda Türkiye’de Siyasal Değişimin Dinamikleri, De Ki Basım Yayım:Ankara.
- Aybars, E. (2000). Ulusal, Laik, Sosyal, Hukuk Devleti, Atatürkçülük ve Modernleşme, Ercan Ki- tabevi, İzmir.
- Barbier, M. (1999). Modern Batı Düşüncesinde Din ve Siyaset, Çev. Özkan Gözeli, Kaknüs Ya- yınları, İstanbul.
- Berger, P. (1977). Facing up to Modernity: Excursions in Society, Politics, and Religion, New York: Basic Books.
- Bora, T. ve Can, K. (2001). Devlet, Ocak, Dergâh, 12 Eylül’den 1990’lara Ülkücü Hareket, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Bulaç, A. (1992). Din ve Modernizm, Beyan Yayınları, İstanbul.
- Çaha, Ö. (2007). Dört Akım Dört Siyaset, Ankara : Orion Kitabevi.
- Çakır, R. (1994). Ne Şeriat Ne Demokrasi, İstanbul: Metis.
- Çavdar, T.(2008). Türkiyenin Demokrasi Tarihi 1950’den Günümüze, Ankara: İmge Yayınları. Çınar, M.(2006). “Turkey’s Transformation Under the AKP Rule” The Muslim World. 96:1,469486.
- Çınar, M.(2010). “The Militarization of Secular Opposition in Turkey” Insight Turkey, 12: 2, 109-123.
- Çınar, M. (2011). "The Electoral Success of the AKP: Cause for Hope and Despair" Insight Tur- key,13.4, 107-127.
- Çifçi, O.Z. (2012). ”Maverdi Düşüncesinde Din-Devlet İlişkisi" Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Sayı:2, 81-99.
- Çolak, Y. (2010). Türkiye'de Devletin Kimlik Krizi ve Çeşitlilik: Yeni-Osmanlıcı ve Kürtçü Meydan Okumalar, Ankara: Kadim Yayıncılık.
- Dağı, İ.D. (2005). “Transformation of Islamic Political Identity in Turkey:Rethinking the West and Westernization” Turkish Studies, Vol: 6 No:1.
- Demerath, N.J. (2003). “Secularization Extended: From Religious Myth to Cultural Common- place” in The Blackwell Companion to Sociology of Religion, Edited by Richard K.Fenn, 211-28. Oxford: Blackwell.
- Demir, Ö. ve Acar, M. (1997). Sosyal Bilimler Sözlüğü, Vadi Yayınları, Ankara.
- Dursun, D. (1995). Laiklik-Değişim ve Siyaset, İnsan Yay., İstanbul.
- Erdoğan, S. ve Ünal, F. (2013). "Problems of the Turkish Political Parties and Turgut Özal's Mot- herland Party (ANAP)" Journal of US - China Public Administration, 10:6, 307-320.
- Ergil, D. (2000). Siyasetini Arayan Ülke: Deneme, İstanbul:Can Yayınları.
- Findley, C. V. (2010). Turkey, Islam, Nationalism, and Modernity: A History, 1789-2007, Yale University Press.
- Göle, N. (1997). “Secularism and Islamism in Turkey: The Making of Elites and Counter-Elites” Middle East Journal, 51:1, 46-58.
- Gülalp, H. (2003). Kimlikler Siyaseti: Türkiye’de Siyasal İslamın Temelleri, Metis Yayınları, İstan- bul.
- Hale, W. and Ergun Ö. (2010). Islamism, Democracy, and Liberalism in Turkey:The Case of the AKP, Routledge: New York.
- Haralambos, M. and Holborn M. (1995). Sociology, 4th edition, London.
- Kaçmazoğlu, H.B. (1998). DP Dönemi Toplumsal Tartışmaları, Birey Yayıncılık, İstanbul.
- Kara, İ. (1987). Türkiye ‘de İslamcılık Düşüncesi I, Risale Yayınları, İstanbul.
- Kara, İ. (2008). Cumhuriyet Türkiyesi'nde Bir Mesele Olarak İslâm, Dergâh Yayınları.
- Karaalioğlu, M. (2001). Hilal ve Ampül, İstanbul: Bakış.
- Kazancıgil, A.(2010). Türkiye Üzerine Basma Kalıp Düşünceler. Çev.: Şirin Tekeli. İstanbul: Kitap Yayınevi.
- Keyman, E. F. (2010) “Modernization, Globalization and Democratization in Turkey: The AKP Experience and its Limits” Constellations,17: 2, 312-327.
- Kongar, E. (1995). İmparatorluktan Günümüze Türkiye'nin Toplumsal Yapısı, Remzi Kitabevi, İstanbul.
- Küçükyılmaz, M. (2009). Türkiye'de Siyasal Katılım: Tek Parti’den AK Parti'ye Siyasal İslam ve Demokrasi Tartışmalar, Birey yayıncılık.
- Lewis, B. (2008). What Went Wrong?: The Clash between Islam and Modernity in the Middle East, New York: Oxford University Press.
- Müftüoğlu, A. (1992). “İslami Hareket’in Yöntemi Devrimcidir”, İktibas Dergisi, İstanbul.
- Okumuş, E. (2001). ”Din-Toplum İlişkilerinde Dini Meşruiyet ve Dini Meşruiyet Bağlamında Geçen Yüzyılın Sosyal Görünümü" Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt:3, Sayı:1.
- Özal,T. (1989). Türk Siyasi Hayatında Siyasi Kültür ve Ekonomik Politika Bakımından Anavatan Partisi Ankara: ANAP Propaganda ve Sosyal Faaliyetler Başkanlığı.
- Özbudun, E. (1975). Türkiye’de Sosyal Değişme ve Siyasal Katılma, Ankara: AÜHF Yayınları.
- Sarıbay, A.Y. (1995). Postmodernite, Sivil Toplum ve İslam, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Sarıbay, A.Y. (2004). “Milli Nizam Partisi’nin Kuruluşu ve Programının İçeriği” içinde Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: İslamcılık, İstanbul: İletişim.
- Sayari, S. (1997). "Political Parties, Party Systems, and Economic Reforms: The Turkish Case", Studies in Comparative İnternational Development,31:4, 29-45.
- Shils, E. (2002). “Merkez ve Çevre”, (Çev. Y. Z. Ç), Türkiye Günlüğü, 70, 86-96.
- Sitembölükbaşı, Ş. (1995). Türkiye'de İslam'ın Yeniden İnkişafı (1950-1960) İsam Yayınları, İs- tanbul.
- Şahin, M.C. (2012). "DP Dönemi Türkiyesi’nde Din, Siyaset ve Eğitim İlişkileri" Toplum Bilimleri Dergisi Sayı 6(12), 31-54.
- Şaylan, G. (1992). Türkiye'de İslamcı Siyaset, V Yayınları, Ankara.
- Tanör, B. (2000). Kurtuluş, Kuruluş. Cumhuriyet Kitapları, İstanbul.
- Tekin, U. (2004). Ak Partinin Muhafazakâr Demokrat Kimliği, Ankara: Orient.
- Turan, A. E. (2004). Türkiye’de Seçmen Davranışı Önceki Kırılmalar ve 2002 Seçimi, Bilgi Üniver- sitesi Yayınları, İstanbul, 2004.
- Türköne, M. (1992). Siyasi İdeoloji Olarak İslamcılığın Doğuşu, Lotus Yayınevi, Ankara.
- Yılmaz, M. (2005). “Darbeler ve İslâmcılık”, Modern Türkiye’de Siyasal Düşünce, Cilt 6.
- Yavuz, H. M. (2003). Islamic Political Identity in Turkey, New York: Oxford UniversityPress.
