Author :
Abstract
Ebû Dâvud et-Tayâlisî müsned sahibi, hicrî ikinci asırda yaşamış Basralı hadis hafzıdır. Yaşadığı dönemin hadis otoritelerinden kabul edilmiş ve “ilim dağı” olarak nitelendirilmiş büyük bir muhaddistir. Yaşadığı dönemde dinlediği hadisleri hıfzından imlâ ettirmesi ve hadisleri müzakere ederek nakletmesi onun ilmî kişiliğini göstermesi bakımından önemlidir. Hafızasına çok güvendiği için genellikle ezberinden rivâyette bulunmuştur. Rivâyetlerinde yazılı metne dayanmadığından hadislerde hataya düştüğü ileri sürülmüştür. Bundan çok daha az sayıdaki hatanın bile bir hadisçiyi zayıf saymak için yeterli görülmesine rağ- men et-Tayâlisî hakkında hiç kimse zayıf hükmü vermemiştir. Müsned türünün ilk örneği sayılan eseri sahabî râvilerinin adlarına göre tasnif edilmiştir. Eseri bizzat et-Tayâlisî değil onu imlâ meclislerinde dinleyen talebesi Yunus b. Habîb tasnif etmiştir. Eserin nüshalarının baş tarafında onların müellife nisbetini gösteren senedler bulunmaktadır.
Keywords
Abstract
Ebû Dâvud et-Tayâlisî is a hafz of hadith who lived in the second century of the hegira and had a müsned. Being accepted by the authorites of hadiths in the era when he lived, he was a great muhaddith described as “the mountain of wisdom”. These are important to present his scholarly personality that he made the hadiths dictated by heart and conveyed through debates, Since he so much relied on his memory, he narrated by heart in general. It was claimed that he made mistakes in hadiths because he did not narrate based on the writen text. Whereas mistakes, much less in number, were accepted enough to consider a haidth narrator to be weak, no one judged et-Tayâlisî himself, but Yunus b. Habib who was his tudent listening to him in the councils of dictaton. There are charters which display their writer’s identtes.
Keywords
- 1 (Semacarpus anakardium anacard, Hindistan cevizine benzeyen bir meyve olup içen kişinin zihnî melekelerine zarar vermektedir.) “Fayda, Mustafa, “Belâzûrî” maddesi, V/393, DİA, İstanbul, 1992”
- 4 Bu başlıkta Yusuf Türker’in “Hadis Şehçiliği Açısından et-Tayâlisî’nin Müsnedi” adlı basılmamış doktora seminer çalışmasından istifade edilmiştir. Bu başlıkta et-Tayâlisînin Müsnedi’nin Daru’l- kütübi’l ilmiye, Bayrut Lübnân, 2004 baskısı kullanılmıştır. Kaynaklar Ahmed b. Hanbel, (1982), Müsned, İstanbul: Çağrı Yayınları. Yücel, Ahmet, (1996), Hadis Istılahlarının Doğuşu ve Gelişimi, İstanbul: MÜİFY. Yardım, Ali, (2000), Hadis 2, İstanbul: Damla Yayınevi. Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail (1981), el- Camiu’s- Sahih, İstanbul: Çağrı
- Yayınları. el-Hâkimu’n-Nisâbûri, Muhammed b. Abdillah, (2003), Kitâbu Ma’rifeti Ulûmi’l-Hadis ve
- Kemmiyyeti Ecnasihi, thk. Sellum, Ahmed b. Faris, Beyrut: Dâru İbn Hazm. el-Hatib, el-Bağdâdî (t.y.), Tarihu Bağdat, Mısır: Matbaatu’s-Sade. El-Mizzî, Cemaleddin Ebu’l Haccâc Yusuf, (1987), Tehzibu’l-Kemal fi Esmai’r-Rical, Beyrut:
- Müessesetü’l-Risale, Aşıkkutlu, Emin, 2006, “Mübhem”, İstanbul: DİA. Ez-Zehebî, Muhammed b. Ahmed, (1963), Mizanu’lİ’tidal fi Nakdi’r-Ricâl, Daru İhyai’l
- Kütübi’l-Arabiyye, y.y. Özkan, Halit, (2001). “Et-Tayâlisî” , DİA: İstanbul. İbn Adiy, Ebû Ahmed Abdullah, (1997), Kamil fi Duafai’r-Ricâl, Beyrut: Dâru Kütübi’l-İl
- miyye. İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahman, (2002), el-Cerh ve’t-Ta’dil, Beyrut: Daru’l
- Kütübi’l-İlmiyye. İbn Hacer, Ahmed b. Ali el-Askalanî, (1986), Tehzibu’t-Tehzib, Beyrut: Daru’l-Fikr. Hatiboğlu, İbrahim, (2006), “Müsned“ İstanbul: DİA. İzmirli, İsmail Hakkı, (2002), Hadis Tarihi, Tenkitli Neşir: İbrahim Hatipoğlu, İstanbul: Er
- kam Matbaası. Ünal, İsmail Hakkı, (1989), İmam Ebû Hanife’nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin
- Hadis Metodu, (Doktora Tezi), Ankara. Çakan, İsmail Lütfi, (1985), Hadis Edebiyatı, İstanbul: MÜİFY. Kamdemir, M. Yaşar, (2006), “el-Müsned” İstanbul: DİA. Fayda, Mustafa, (1992), “Belâzûrî” İstanbul: DİA. Uğur, Mücteba, (1992), Ansiklopedik Hadis Terimleri Sözlüğü, Ankara: TDV Yayınları. Işık, Mükremin, (2008), Ebû Dâvud Et-Tayâlisî ve Müsnedi, (Basılmamış Yüksek Lisans
- Tezi), Adana. Özpınar, Ömer, (2005), Hadis Edebiyatının Oluşumu, Ankara: Ankara Okulu Yayınları. Speight, Robert Marston, (1970), The Musnad Of Al-Tayâlisî: A Study Of İslamic Hadith
- As Oral Literature, The Hartford Seminary Foundation. Koçyiğit, Talat, (2006), Hadis Tarihi, Ankara: TDV Yayınları. Tirmizi, Ebû İsa Muhammed b. İsa,(1981), es- Sünen, İstanbul: Çağrı Yayınları. Suiçmez, Yusuf, (2005), Hadiste Ref Problemi (Mevkûf ve Maktû’ Hadislerin Rasûlullah’a
- İzafesi), (Basılmamış Doktora Tezi), Ankara, Kavakçı, Yusuf Ziya, (1966). Hadis Edebiyatı Tarihi, İstanbul: İrfan Yayınevi. Zehebî, (1984/1986), Siyeru Alemi’n-Nübela, thk. Şuayb Arnavûd, Beyrut: Müessesetü’r
- Risâle. Zehebî, (1997), Siyeru A’lami’n-Nübelâ, Beyrut: Daru’l-Fikr.
