KUR’AN VE SÜNNET BAĞLAMINDA MEDRESE KÖKENLİ İMAMLAR İLE İLAHİYAT FAKÜLTESİ MEZUNU İMAMLARIN DİN ANLAYIŞLARININ KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ: DİYARBAKIR ÖRNEĞİ
Author:
Abstract
Medreseler geleneksel dini eğitim veren gayr-ı resmi kurumlardır. İlahiyat fakülteleri ise yüksek din öğretimi veren resmi kurumlardır. Bu kurumlardan mezun olan kimseler toplumda dini hizmetlerde görev almakta ve toplumun din anlayışı üzerinde çeşitli düzeylerde etkide bulunmaktadırlar. Medreseler genellikle dini geleneğin koruyucu merkezleri olarak kabul edilirler. İlahiyat fakülteleri ise çoğunlukla, geleneğe eleştirel yaklaşan ve modern din anlayışlarını savunan kurumlar olarak değerlendirilirler. Medrese kökenli veya ilahiyat fakültesi mezunu dini otoriteler olarak resmi imamların din anlayışlarının karşılaştırılması, medreseler ve ilahiyat fakültelerinin din anlayışına ilişkin toplumsal algıların geçerliliği hakkında fikir verecektir. Bu araştırmada ulaşılan en temel sonuç; medrese kökenli imamların saf gelenekçi, ilahiyat fakültesi mezunu imamların ise modernist bir din anlayışına sahip oldukları şeklindeki genel yargının sosyolojik bir gerçekliğe tekabül etmediğinin anlaşılması olmuştur.
Keywords
Abstract
While madrasahs are the traditional religious education, teology faculties are the modern official higher religious education institutions. Those who graduate from these institutions take part in religious services and have an influence on religious understanding in society at various levels. Madrasahs are generally considered to be conservative centers of religious tradition. The faculties of Divinity are often regarded as institutions that approach critically to the tradition and defend modern religious understandings. The comparison of religious understandings of official imams as the religious authorities of madrasah or graduated from the faculty of divinity, will give insight into the validity of social perceptions about madrasah and faculty of Divinity religious understandings. The main result of this research is that, it has been understood that the general rhetoric about imams of madrasah origin as pure traditionalists and imams who graduated from the faculty of divinity as having a modernist understanding of religion does not correspond to a sociological reality.