Osman b. Musa Eskişehrî’nin Hacamat Risalesi ve Hadis Kullanımı

Author:

Year-Number: 2020-28
Yayımlanma Tarihi: null
Language : Türkçe
Konu : İlahiyat Temel İslam Bilimleri (HADİS)
Number of pages: 273-309
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Hacamat risalesinin müellifi, Osmanlı dönemi alimlerinden Eskişehirli Osman b. Musa’dır. Ancak hakkında detaylı bir bilgiye ulaşılamamıştır. Bir mukaddime ve üç bâbdan oluşan risale, hacimce küçük olmasına rağmen ihtiva ettiği bilgi ve hadis kullanımı bakımından oldukça zengin bir içeriğe sahiptir. Mukaddimede hacamatın tarifi, fasd ile arasındaki fark ve hacamat yaptıracak kişinin uyması gereken kurallar ele alınmıştır. Birinci bâbda hacamat yaptırmak için zararlı olan günler, ikinci bâbda fayda ve fazileti üçüncü bâbda ise hacamatın mahalleri ve faydalı olan günler açıklanmıştır. Müellif, konuyu ele alırken büyük ölçüde hadislere dayanmaktadır. Özellikle hacamatın fayda ve fazileti meselesinde bu durum daha bariz görülmektedir. Kullanılan hadisler, bazen musannif ismi, bazen sahabi râvi adı zikredilerek nakledilmekte bazen de ikisi de belirtilmeden “bir rivayette böyledir” şeklinde verilmektedir. Rivayetlerin sıhhati hakkında ise herhangi bir açıklama bulunmamaktadır. Hadisler genel olarak kütüb-i sitteden seçilmiş olup muteber kaynaklarda yer almayan bazı zayıf rivayetler de vardır. Ayrıca müellifin, özgün yanları olmakla birlikte, Ali el-Kârî’nin Şemâil şerhi olan Cem’u’l-Vesâil fi Şerhi’ş-Şemâil isimli eserden faydalandığı anlaşılmaktadır.

Keywords

Abstract

Treatise of Hijama’s author is Osman b. Musa Eskişehrî who is one of the scholar in the period of Ottoman Empire. However, it cannot available detailed information about his life. Although small in dimension, treatise that included an introduction and three chapter (bâb) is quite fertile in point of the information it contains and use of tradition. In the introduction, it is discussed definition of hijama and difference of between hijama and fasd and rules must be followed by the person who will be hijama. It is explained the days that are harmful to make hijama in the first chapter (bâb) and its benefits and virtues in the second chapter and body organs that will be made hijama and the days that useful in the third chapter. The author has largely based on traditions when studying the subject. Especially, this situation is seen clearly about the benefit and virtue of hijama. The traditions used, it is narrated sometimes by collector name sometimes by mentioning the Companion name sometimes also both without mention “in a transmission is like this”. There is no explanation about reliability of traditions. Generally, traditions are chosen from al-Kutub al-Sittah however, there are also some weak traditions those not in reliable books. Besides, although the author has original aspects, it is understood that he utilized book of Ali al-Kârî called Cem’u’l-Vesâil fi Şerhi’ş-Şemâil, which is the Şemâil commentary.

Keywords