Bu çalışma, Arapça öğretimi için müfredat geliştirmede kültürün önemini bir örnek üzerinden incelemektedir. Zira kültür ve dil arasındaki ilişki bariz olup, dil öğretiminde kullanılan bir müfredat da -belirli bir seviyeye kadar- bazı kültürel öğeleri içermek durumundadır. Ayrıca, kültürden dilin kazanımını kolaylaştırma noktasında istifade etmek mümkündür. Bu çalışma, ‘’el-Kitabu’l-esasî fi Ta’limi’l-luğa el-Arabiyye li-Ğayri en-natıgîne biha - 3.Kitap-‘’ örneğinde işlenen kültürel öğeleri yahut kültürel içeriği ortaya koymaktadır. Çalışma, kullanılan kültürel içeriğin tespitini yapmanın yanında bu içeriğe eleştirel bir perspektiften de bakmaktadır. Çalışma deskriptif ve analiz yöntemlerini kullanmaktadır. Çalışmada özellikle yazarın metodoloji konusundaki görüşü, fihrist, parçalarda ve alıştırmalarda geçen kültürel ögeler, dil seviyeleri ve temel beceriler üzerinden bir okuma yapılmıştır. Çalışma, yabancı dil olarak Arapça öğretim müfredatlarının hazırlanmasında kültürel yöne önem verilmesinin zorunluluğu sonucuna ulaşmıştır. Ayrıca kültürel içeriğin sunumuna verilen önemin az oluşu bu alanda karşılaşılan en önemli problemlerden biri sayılmaktadır. Çalışma, karşılaşılan bu probleme adı geçen kitap örneği ve öğrencilerin dil öğrenimindeki ihtiyaçları doğrultusunda çözüm önerileri sunmaktadır.
This study examines the importance of culture in curriculum developing for teaching Arabic through an exemplary book. Due to the obvious relationship between language and culture, a curriculum that is used in language instruction has to -to an extent- contain certain cultural elements. Moreover, it is possible to utilize culture to ease language acquisition. The study reveals the cultural elements, in other words the cultural context in the book titled ‘’ al-Kitab al-Asasi fi Ta'leem al-Lugha al-Arabiyya Lighayr al-Nateqeen Biha - al-Juz al-Thalethal-‘’. In addition to detecting the cultural context therein, the study also glances over the cultural context through a critical perspective. The study employs descriptive and analysis methods. In the study, the author’s stance with respect to methodology, the index, cultural elements in texts and practices, language levels and basic skills have been exclusively taken advantage of as bases for inference. The study concludes that emphasizing on the cultural aspect is a must in curriculum developing for the purpose of teaching Arabic. In addition, the lack of emphasis on the way the cultural context is presented is one of the problems in the field. The study presents solutions for this problem, in accordance with the foretold book and the students’ needs.