Author :
Abstract
Arkeoloji bilimiyle yaşadıkları coğrafyaya ait geçmiş kültürler hakkında daha fazla bilgiye sahip olan günümüz toplumları, bu kültürel mirasa sahip çıkarak ne kadar kadim bir kültürün parçası olduklarını ‘kanıtlamış’ ve bunu diğer toplumlar üzerinde bir üstünlük ve gelişmişlik algısı yaratmak için kullanmışlardır. Arkeoloji ve eskiçağ tarihi geçmişte ve günümüzde pek çok devlet olmuş ya da olamamış toplum tarafından siyasi amaçla kullanılmaya devam etmektedir. Yaşadıkları coğrafyada geçmiş kültürlere ait fazla bir birikime sahip olmayan toplumlar uzak coğrafyalarda kendi kültürel kimliklerini ararlarken Anadolu, antik çağ uygarlıklarının büyük bir çoğunluğuna ev sahipliği yapmıştır. Ancak acaba ülkemiz Türklük ve İslamiyet kapsamı dışında kalan geçmiş uygarlıkların mirasını toplumsal bazda gerçekten sahiplenmeyi başarabilmiş midir? Bu çalışmada amacımız Uygarlık Tarihi dersini henüz almamış İ.Ü.C. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi öğretmen adaylarından seçilen örneklem üzerinden bu sorunun cevabını aramak ve Uygarlık Tarihi dersinin olası faydaları ve tarih eğitimindeki yeri üzerine bir tartışma açmaktır. Nicel araştırma yöntemiyle yapılan bu çalışmada öğretmen adaylarının eskiçağ uygarlıklarına ilişkin aidiyet hisleri ortaya çıkarılmaya çalışılmış ve bu bağlamda geleceğin öğretmenlerinin yaşadıkları toprakların kültürel kimliğinin farkındalığına ilşkin bir değerlendirme yapılmıştır. Araştırmanın sonucundaysa öğretmen adaylarının büyük bir çoğunluğunun Eskiçağ Uygarlıklarını kendi kültürel mirasları olarak görmedikleri anlaşılmıştır. Bu sebeple zengin kültürel mirasının farkında öğretmenler yetiştirmek için Eğitim Fakültelerinde Uygarlık Tarihi derslerinin ne derece önemli olduğu ortaya çıkarılmıştır.
Keywords
Abstract
By owning the cultural heritage of the geographical region they live in, modern societies are trying to create a perception of superiority and development over other societies, thereby proving that they are the part of a very old culture. Today, the Ancient Age History has continued to be used for political purposes by many states or not identified- state societies While the societies that do not have much accumulation of past cultures in their geographical region are searching for their cultural identity in remote geographical areas, Anatolia has been home to a great majority of ancient civilizations. But has the Republic of Turkey, which includes Anatolian region, succeeded using this cultural richness while describing itself? In this study, we aimed to search for an answer of this question by using a sample selected from the teacher candidates of İstanbul University Cerrahpaşa. The data were analysed quantitatively and attempts were made to reveal university students' sense of belonging to ancient civilizations. As a result of the research, it has emerged that a large majority of teacher candidates did not consider ancient civilizations as their cultural heritage. For this reason, it became clear how important the lessons of History of Civilization to educate the teachers who would become aware of their rich and universal cultural heritage.
Keywords
- Alkan, N. Efsaneden Aydınlanmacı Geleneğe Tarih Düşüncesi. Tarih Nasıl Yazılır. (Ed. a. Şimşek). 21-39. İstanbul: Tarihçi Kitabevi, 2011.
- Aydeniz, N. E., Kent Arkeolojisi Kavramının Dünyadaki Gelişimi ve Türkiye’deki Yansımaları. Journal of Yaşar University, 4(16), 2501-2524, 2009.
- Bernal, M. (Ed.)., Black Athena: Afroasiatic roots of classical civilization; Volume III: The linguistic evidence. Rutgers University Press, 2006.
- Çelik, Z., Asar-ı Atika. Küy Yay. İstanbul, 2016.
- Çetin, Y., Çağdaş eğitimde müze eğitiminin rolü ve önemi. Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, (8). 57- 61, 2002.
- Erdoğu, B. Arkeoloji/Teori/politika. Okyanus Yay. İstanbul, 2008.
- Hall, S., & Du Gay, P. (Eds.), Questions of Cultural Identity: SAGE Publications. Sage, 1996.
- Kecskemeti, C., Arşivler ve Ortak bir Avrupa Mirası. Tarih Öğretiminde Çoğulcu ve Hoşgörülü bir Yaklaşıma Doğru. 35-46, 1998.
- Ortaylı, İ., Tarihimiz ve Biz. İstanbul: Timaş Yayınları,2011
- Özdoğan, M., Arkeolojinin plitikası ve politik bir araç olarak arkeoloji. Arkeoloji ve Sanat Yayınları ,2006.
- Özdoğan, M., Türkiye Cumhuriyeti ve Arkeoloji: Siyasi Yönlendirmeler-Çelişkiler ve Gelişim Süreci. Bilanço: 1923–1998: Türkiye Cumhuriyeti’nin 75 Yılına Toplu Bakış Uluslararası Kongresi, 193-204,1998.
- Öztürk, Y., Tarih ve Kimlik. Akademik İncelemeler Dergisi 1-25, 2007.
- Öztaş, S., Tarih öğretimi ve filmler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(2), 543-556, 2008.
- Pamuk, A., Tarih Öğretimi ve Kimlik Çalışmaları. Türkiye’de Tarih Eğitimi Araştırmaları El Kitabı. İstanbul, 2017.
- Sönmez A. , Osmanlı Devleti’nde Eski Eser Kaçakçılığı Truva Örneği. İstanbul, 2014.
- Şahan, M., Müze ve eğitim. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(4), 487-501, 2005.
- Tarhan, T., Tarih Yazımında Arkeolojinin Önemi, Arkeoloji ve Sanat Yay. İstanbul, 1995.
- Tekin, N. T., Anahatlarıyla Türkiye Cumhuriyeti Tarihi. Çantay Kitabevi, İstanbul, 2001.
- Tosh, J., Tarihin Peşinde. Tarih Vakfı Yurt Yay. İstanbul, 1984.
- Yılmaz Y., Anadolu’nun Gözyaşları. İstanbul, 2015.
- Wyke, M., Projecting the Past: Ancient Rome, Cinema and History. Routledge, 2013.
