Author :
Year-Number: 2011-10
Yayımlanma Tarihi: 2018-11-02 15:20:02.0
Language : Türkçe
Konu :
Abstract
Keywords
Abstract
Keywords
- (*) Hans Freyer, Theory of Objective Mind: An Introduction to the Philosophy of Culture, İngilizce’ye çev. Steven Grosby, ss. vii-xxi, Ohio University Press, 1998.
- 2. Mesela bkz. Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Philosophy of Right, Çev. T. M. Knox (1821; Oxford: Clarendon Press, 1952) 29 ve 258. Paragraflar.
- 3. Roger Scrtuon, “Corporate Persons”, Proceedings of the Aristotelian Society, Tamamlanmış baskı. 43 (1989), 239-66. Elbette, aynı nitelemeler Freyer’in çalışmasına da uygulanır; özellikle bu kitabın yedinci bölümündeki iddialara. Freyer burada, Hegel’i izleyerek, bir topluluğun herhangi bir öncelikli kavramsal inşa edici yapısını içeren karışıklıklara veya ayrışıklıklara yeterli dikkati yöneltmemiştir.
- 5. Burada Hegel’in Zusätse’deki karakter tartışmasını göz önünde bulunduruyoruz, paragraf 395’e kadar, Philosophy of Mind (1845; Oxford: Oxford University Press, 1971), 51-54; ve Hans-Georg Gadamer’in Truth and Method’daki Bildung tartışması (1060; New York: Crossroad, 1988), 11-12.
- 6. Bkz. Edward Shils, Tradition (Chicago: University of Chicago Press, 1983).
- 8. Mesela, akılcı seçim kuramı açısından bkz. James Coleman, Foundations of Social Theory (Harvard: Harvard University Press, 1990). Hobbes’ci bir davranışçılığın bu uyarlamasının tersine, bir nesnenin bilincini, o bilinç ile işbirliği yapan duygusal değerlendirmeden ayırt edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Davranışçılığın bütün çeşitleri, (örneğin, akılcı seçim kuramı), bilişsel algı ile duygusal karşılığı birleştirmektedirler. Bu ayrımın zorunluluğuna dair fenomenolojik formülleştirme için bkz. Edmund Husserl, Ideas Pertaining to a Pure Phenomenology and to a Phenomenological Philosophy, Second Book, Çev. R. Rojcewicz ve A. Schuwer (1952; Dordrecht: Kluwer Academic, 1989), 4–13.
- 9. Bkz. Wilhelm von Humboldt, On Language, Çev. Peter Heath (1836; Cambridge: Cambridge University Press, 1988).
- 10. Bkz. Karl Popper, Objective Knowledge (Oxford: Oxford University Press, 1972), 32-190; ve Karl Popper ve John Eccles, The Self and Its Brain (1977; London: Routledge&Kegan Paul, 1983).
- 11. Freyer Gebilde’yi iki anlamda kullanır: Birincisi, nesnel akıl yapıları için genel bir belirleme olarak; ve ikincisi, bir nesnel akıl biçimi olarak kuşatılmış/kapalı varlık; bu anlamdaki kullanışının klasik örneği sanat çalışmasıdır. Kapalı varlığın karakteristik özelliği, nesnel aklın diğer iki biçiminin, yani alet ve simgenin aksine, anlam içeriğinin kendi kendine yeterli oluşudur. Freyer’in kapalı varlık anlayışı, temelde R. G. Collingwood’un “penceresiz monad” kavramına benzemektedir. Collingwood, Speculum Mentis –or the Map of Knowledge (Oxford: Oxford University Press, 1924), 71. Kuşkusuz, Freyer’in sanatı kapalı varlık olarak anlaması, büyük ölçüde Simmel’in ifadelerine borçludur; Simmel’in, mesela, müstakil, kendi kendine yeten bir varlık olarak resim ile ilgili tartışması için bkz. Georg Simmel, “On the Nature of Historical Understanding” (1918), Essays on Interpretation in Social Science, Çev. Guy Oakes (Totowa: Rowman&Littlefield, 1980), 120.
- 13. Renan’ın ifadelerinin ve milliyetin doğasının yanlış anlaşılmasının belki de en meşhur örneği, Jürgen Habermas’tır, “Citizenship and National Identity”, Praxis International 12 (1992): 1-19.
- 14. Politics’den aynı alıntıyı ve bununla ilgili Wilhelm Dilthey’de Freyer’inkine benzer bir tartışmayı hatırlayınız, Dilthey, Introduction to the Human Sciences (1983; Princeton: Princeton University Press, 1989), 120. Freyer’in Theorie’si, Hegel, Dilthey ve Simmel’in iddialarını kaynaşıp birleştirmek için açık bir girişim olduğundan, bu şaşırtıcı değildir.
- 15. Max Scheler, Man’s Place in Nature, Çev. Hans Meyerhoff (1928; Boston: Beacon Press, 1961), 37.
- 16. Arnold Gehlen, Man –His Nature and Place in the World, Çev. Clare McMillan ve Karl Pillemer (1940; New York: Columbia University Press, 1988), 27-28.
- 18. Husserl’in, özellikle “simge” (sign) ve “ifade” (expression) arasındaki ilişki hakkında çalışması; Edmund Husserl, Logical Investigations, Çev. J. N. Findlay (1900; London: Routledge&Kegan Paul, 1970) Vol. I, 269-98.
- 20. Keza Simmel de, hayat ve biçim arasındaki bir karşıtlık bağlamında bkz. Simmel, “On the Concept and the Tragedy of Culture” (1911) ve “The Conflict in Modern Culture” (1918), Georg Simmel, The Conflict in Modern Culture and Other Essays, Çev. K. Peter Etzkorn (New York: Teachers College Press, Columbia University, 1968); ve “The Style of Life”, Philosophy of Money, Çev. Tom Bottomore ve David Frisby (1900; London: Routledge, 1990). Bu konuda, Freyer’in Simmel’in çalışmasından farklı vurgusu, belki ondan ayrıldığı nokta, Freyer’in yeni Hegelciliğinin bir sonucu olabilir.
- 21. Freyer’e göre, biçimler, yalnızca epistemolojik kategoriler değillerdir; onlar, her şeyden önce ontolojiktirler. Benzer bir görüş için bkz. Alfred Schutz ve Thomas Luckmann, The Structures of Life-World, Çev. Richard Zaner ve H. Engel-hardt Jr. (Evanston: Northwestern University Press, 1973), 94.
- 22. Ernst Cassirer, The Philosophy of Symbolic Forms –Volume Four: The Metaphysics of Symbolic Forms, Çev. John Michael Krois (New Haven: Yale University Press, 1996), 28. Cassirer, Simmel’in, “On the Concept and the Tragedy of Culture”’da varlığın “biçime doğru içsel gidişi”ne dair düşüncesini yeniden düzenlemiştir.
- 25. Mesela, Helmuth Plessner’in dilin kaynağı ve anlamın doğası hakkındaki düşünceleri için bkz. Die Stufen des Organischen und der Mensch –Einleitung in die philosophie Antropologie (Berlin: de Gruyter, 1928), 340; Scheler’in, Freyer’in nesnel akıl tipleri sınıflandırmasına atıfı için bkz. Die Wissens-formen und die Gesellschaft (Leipzig: Der Neue Geist Verlag, 1926), İngilizce çevirisi Problems of Sociology of Knowledge adıyla yayınlanmıştır (London: Routledge&Kegan Paul, 1980), 39, not 9; ve Freyer’in Bündigkeit kavramını kullanımı hakkında Cassirer’in yorumları için bkz. Philosophy of Symbolic Forms, Vol. Four, 186, not 66.
- 26. Mesela bkz. Alfred Schutz, Der sinnhafte Aufbau der sozialen Welt (Wien: Julius Springer, 1932), İngilizceye çevirisi: The Phenomenology of the Social World, (Evanston: Northwestern University Press, 1967).
- 27. Shils ile ilgili olarak, Gadamer ile yapılan bir mülakatın özetine bkz. Jerry Z. Muller, The Other God that Failed –Hans Freyer and the Deradicalization of German Conservatism (Princeton: Princeton University Press, 1987), 91, not 14; ve Hans-Georg Gadamer, Truth and Method, 469.
- 28. Mesela, Freyer’in sadece bir kitabına rastgele bir atıf için bkz. Jeffrey C. Alexander, Theorotical Logic in Sociology (Berkeley: University of California Press, 1982). İkincisi 1400 sayfa olmasına rağmen, büyük kısmı Parsons’un çalışmasını ele almaktadır.
- 29. Shils aracılığıyla Freyer’in bu etkisi, Talcott Parsons ve Edward Shils, Toward a General Theory of Action (Cambridge: Harvard University Press, 1951)’ın üçüncü bölümü “Systems of Value-Orientation”da aşikârdır.
- 31. Elfriede Üner, Soziologie als “geistige Bewegung” –Hans Freyers System der Soziologie und die “Leipziger Schule” (Weinheim: VCH, 1992).
- 35. J. G. Harder, Yet Another Philosophy of History, Çev. Eva Herzfeld (Ann Arbor: University Microfilms, 1968).
- 36. Yaklaşık M.Ö. 2350 yılından bugüne gelen Urukagina reformu denilen belgeye bkz; bir çevirisi de mevcuttur: Samuel Noah Kramer, The Sumerians (Chicago: University of Chicago Press, 1963), 317-22.
- 37. “Eksenel çağ” (axial age) kategorisi için bkz. Karl Jaspers, The Origin and Goal of History, Çev. Michael Bullock (1949; New Haven: Yale University Press, 1953); S. N. Eisenstadt, ed. The Origins and Diversity of Axial Age Civilizations (Albany: State University of New York Press, 1986).
- 38. Bu konuyla ilgilenenler karşılaştırabilirler; Helmut Schelsky, “Die verschieedenen Weisen, wie man Demokrat sein kann: Erinnerungen an Hans Freyer, Helmuth Plessner und andere”, Rückblicke eines Anti-Soziologen (Opladen: Westdeutscher, 1981); René König, “Nekrologe: Hans Freyer”, Kölner Zeitschrift für Soziologie und Sozialpsychologie 21 (1969): 438-41.
