ARİSTOTELES’TE vE İSLAM MANTIKÇILARINDA DİYALEKTİĞİN KULLANIMLARI

Author :  

Year-Number: 2011-10
Yayımlanma Tarihi: 2018-11-02 15:25:58.0
Language : Türkçe
Konu :
Number of pages: 8-31
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Keywords

Abstract

We purpose in this artcle is to show that how the dialectc is used in Aristotle and Muslim Logicians. Dialectc method discussed and presented in the Topics. Aim of Aristotle in this treatse was to fnd a method by which we shall be able to reason from generally accepted opinions (endoxa) about any problem set before us and shall ourselves, when sustaining an argument, avoid saying anything self-contradictory. The most general sense is named the dialectc is dialogue between two persons by later philosophers. The practcal dimension is played an important role both in teaching and technique of argumantaton. Dialectc / Jadal is for Aristotle and Muslim Logicians a lesser way of proceeding than demonstraton, the method of science. But dialectc especially is useful to discover the frst principles of the sciences. With it’s all aplicaton areas and meanings examining of dialectc useful for philosophical thinking

Keywords


  • (**) Bu makale Mantıkta Diyalektik adlı doktora tezimize dayanmaktadır. Bkz. Çetin, Ali, Man- tıkta Diyalektik, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2010, (Basılmamış Doktora Tezi.)

  • 2. Aristotle, Topica, s. 273, Krş. Alexander of Aphrodisias, On Aristotle Topics 1, Çev. Johan- sen M. Van Ophuijsen, Duckworth, İngiltere, 2001, s. 35; Marcus Tullius Cicero, Topica, Çev. Tobias Reinhardt, Oxford University Pres, 2003, s. 117; Farabi, “Kitabu’l-Cedel”, elMantık İnde‘l-Farabi içinde, Refik Acem, Beyrut, 1986, s. 13; İbn Sina, “Cedel”, eş-Şifa, elMantık (6) içinde, Thk. Ahmet Fuat el-Ehvani, Kahire, 1965, s. 31; İbn Rüşd, Telhisu Kitabi Aristoteles Fi‘l- Cedel, Thk. Muhammed Selîm Sâlim, Mısır, 1980, s. 4.

  • 3. Immanual Kant, Arı Usun Eleştirisi, Çev. Aziz Yardımlı, İdea Yay. İstanbul, 1993, s. 69–70.

  • 4. Roland Hall, “Dialectic”, The Encyclopedia of Philosophy, Edit. Paul Edwards, The Macmil- lan Company ve the Free Press, New York, 1967, s. 385.

  • 5. Robert Burch, “Dialectic”, English Studies in Canada, Sayı. 30, No. 4, 2004, s. 16–17.

  • 6. Robin Smith, “Ancient Greek Philosophical Logic”, A Companion to Philosophical Logic, Edit. Dale Jacquette, Blackwell Publishing, 2006, s. 11.

  • 11. Hilmi Ziya Ülken, Genel Felsefe Dersleri, A.Ü.İ.F.Yay., CVIII, Ankara, 1972, s. 2.

  • 13. Jonathan Barnes, The Presocratic Philosophers, Routledge, Londra ve New York, 1982, s. 45, 49, 50 ve 60.

  • 16. Terence Irwin, Aristotle’s First Principles, Clarendon Press, Oxford University Press, New York, 1988, s. 7.

  • Works içinde, Edit. John M. Cooper ve D. S. Hutchinson, Hackett Publishing Company, Indianapolis / Cambridge, 1997, (VI. Kitap) s. 1130 vd.

  • 19. Mııra Tuominen, “Apprehension and Argument”, Studies in The History of Philosophy of Mind, Sayı: 3, Springer, Hollanda, 2007, s. 22 vd.

  • 21. Aristo, Metafizik, Çev. Ahmet Arslan, Sosyal Yay., 1996, s. 116.

  • 24. Richard McKeon, “Dialectic and Political Thought and Action”, Ethics, Sayı: 65, No. 1 Ekim, 1945, s. 9. Bu düzlemde İslam düşüncesinin de özellikle teoloji ve hukuk alanlarında ilk dönem Skolâstik anlayışları izlediği söylenebilir.

  • 25. Stephen F. Brown ve Juan Carlos Flores, Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology, Edit. Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores, Scarecrow Press, Lanham, Maryland, Toronto, Plymouth, Uk, 2007, Giriş Bölümü, s. XXXIV.

  • 29. Bkz. Johann Gottlieb Fichte, The Science of Knowledge, Çev. Peter Heath ve John Lachs, Cambridge University Press, 1991, s. 93 vd.

  • 31. Georg W. Friedrich Hegel, Mantık Bilimi, Çev. Aziz Yardımlı, İdea Yay. İstanbul, 1996, s. 93 vd.

  • 32. Ebu Hamit el-Gazali, el-Müntehal fî İlmi’l-Cedel, Thk. Ali bin Abdülaziz Umeyrini, Daru’l- Varak, 2004, Muhakkikin Önsözü, s. 23.

  • 33. Abdurrahman Hasan Habenneke El-Meydanî, Davâbitu’l-Marife, Daru’l-Kalem, Dımaşk, 1993, s. 370.

  • 37. Ebu Hamit el-Gazali, el-Müntehal fî İlmi’l-Cedel, Umeyrini’nin önsözü, s. 27. Muhakkik, söz konusu kitabın önsözünde diyalektik ve münazara alanında önemli çalışmalara değinmiştir. Bunlardan bir kesimi şöyledir: el-Baci (H. 474), el-Minhacu fi Tertibi’l-Hucac; Şirazi (H. 476), el-Maune fi’l-Cedel; Cüveyni, el-Kafiye fi’l-Cedel, Fahrettin Râzi (H. 606), Cedel, Ebheri, (H. 663), el-Kavadıhu‘l-Cedeliyye; Tufi (H. 716), İlmu’l-Cezel fi İlmi’l-Cedel, ayrıntılı bilgi için bkz. Ebu Hamit el-Gazali, el-Müntehal fî İlmi’l-Cedel, Umeyrini‘nin önsözü, s. 22–28. Klasik İslam kültüründe felsefi, kelami, hukuki ve eğitimsel bağlamda ortaya konulan diyalektik anlayışlarının karşılaştırmalı olarak ele alınması diyalektiğin işlevinin bilimsel alanlar açısından daha iyi anlaşılmasını sağlayacaktır. Ayrıntılı bilgi için bkz. İbrahim Emiroğlu, “Cedel Nedir?”, D.E.Ü.İ.F.D. S. XII, İzmir, 1999, s. 17–37; İbrahim Emiroğlu, “Cedelin İşleyişi ve Değeri”, D.E.Ü.İ.F.D. S. XIII-XIV, İzmir, 2001, s. 9–33.

  • 38. Boethius, Aristo’nun Topikler’ini Lantince’ye çevirmiş ve üzerine bir de yorum yazmıştır. Ancak yorumlar kayıptır. Bkz. John Marenbon, “The Latin Tradition of Logic to 1100”, Handbook of the History of Logic, Bölüm II, Edit. M. Gabbay and John Woods, Amsterdam ve Oxford, 2008, s. 1; De Differentiis Topicis adlı çalışma Orta Çağ’da Topica Boetii olarak da bilinmekteydi. Bkz. Thomas M. Conley, Rhetoric in the European Tradition, The University of Chicago Press, Chicago ve Londra, 1994, s. 79.

  • 39. Tuomo Aho and Mikko Yrjönsuuri, “Late Medieval Logic”, The Devolopment of Modern Logic, Edt. Leila Haaparanta, Oxford University Press, 2009, s. 59.

  • Medieval Philosophy, Edit. Norman Kretzmann, Anthony Kenny, Jan Pinborg, Cambridge Universty Press, 2008, s. 274. Örneğin “eşitlerden eşit miktarlar çıkarılırsa kalanlar yine

  • 41. İçsel, asıl yerler (intrinsic) örneğin; tanım, betim, cins, bütün, parça, tür gibi kavramlardan çıkarılır. Orta, ara yerler (intermediate) ise, çekim, bölüm gibi kavramlarından elde edilirken, dış yerler (extrinsic) ise, yargı, benzerlik, daha büyük, daha küçük, karşıtlar, göreliler, evetleme ve değilleme kavramlarından hareketle ortaya konulur. Bkz. Eleonore Stump, Boethius’s De Topicis Differentiis s. 196. Ayrıca bkz. Thomas M. Conley, Rhetoric in the European Tradition, s.78 vd. Bu üçlü ayrıma karşın Cicero içsel ve dışsal yerlerden söz etmektedir, bkz. Cicero, Topica, s. 117 vd. Ayrıca bkz. Rigotti Eddo,“Relevance of ContextBound Loci to Topical Potential in the Argumentation Stage”, Argumentation, C. 20, 2006, s. 519–540

  • 43. Bkz. Otto Bird, “Topic and Consequence in Ocham’s Logic”, Formal Logic, Bölüm 2, Notre Dame Journal, 1961, s. 65–78.

  • 44. Stump, Dialectic and its Place in the Development of Medieval Logic, s. 64. Topikler’in ter- cüme sürecinde bulunan diğer mütercimler ise; Ebu Osman ed-Dımeşki ilk yedi bölümü ve İbn el-Mukaffa’nın oğlu İbrahim de sekizinci bölümü çevirmişlerdir. Bkz. Mahmut Kaya, Aristoteles ve Felsefesi, Ekin Yay. İstanbul, 1983, s. 107.

  • 45. Stump, Dialectic and its Place in the Development of Medieval Logic, s. 64. Ayrıca bkz. İbn Rüşd, Telhisu Kitabi Aristoteles Fi’l- Cedel, Thk. Muhammed Selîm Sâlim, Mısır, 1980, Salim’in önsözü.

  • Kurumu Yayınları: 714, C. 2, Ankara, 1999.

  • 48. Topik kavramı sıklıkla Latince loci, locus ve ortak yerler anlamındaki İngilizce commonpla- ces sözcüğüyle de dile getirilir. Bkz. R. D. Rieke, and M. O. Sillars, Argumentation: Critical Decision Making, Harper Collins, New York, 1993, s. 25 vd. Ayrıca bkz. Liddell ve diğerleri, A Greek-English Lexicon, s. 1508.

  • 49. Cicero, Topica, Giriş Bölümü, 2003, s. 20

  • 51. Çalışma (study), pragmateia sözcüğünün çevirisidir. Sözcük, hem bir konuyu araştırma hem de araştırma sonuçlarını kaleme alma anlamlarını içermektedir. Bkz. Robin Smith, Aristotle’s Topics, Edit. J.L. Ackrill ve Lindsay Judson, Clarendon Press, Oxford, 2003, s. 41.

  • 52. Pickard’ın çevirisinde saygın görüşler anlatımı kullanılır. Bkz. Aristotle, Topics, Çev. W. A. Pickard, The Complete Works of Aristotle, I. cilt içinde, Edit. Jonathan Barnes, Princeton University Press, Princeton, 1991, s. 2.; Bedevi’nin çevirisinde ise yaygın öncüller (mukaddimatin zaiatin) anlatımı kullanılır. Bkz. Abdurrahman Bedevi, Mantık-ı Aristo, Daru’lKalem Lübnan ve Vekaletu’l-Matbuat Kuveyt, C. II, 1980, s. 489.

  • 54. Aristotle, Topica, s. 273; Krş. Alexander of Aphrodisias, On Aristotle Topics 1, s. 35; Cicero, Topica, s. 117; Farabi, Cedel, s. 13; İbn Sina, “Cedel”, eş-Şifa, el-Mantık (6) içinde, Thk. Ahmet Fuat el-Ehvani, Kahire, 1965, s. 31; İbn Rüşd, Cedel, s. 4.

  • 56. Çoğul: Elenchi. Sokrat bu sözcüğü kullanmamıştır ancak genel olarak uyguladığı yönteme sonradan bu ad verilmiştir. Bu yöntem, Sokrat’ın muhatabının savlarını karşı sorularla çürütme sürecini anlatmaktadır. Bkz. Nicholas Bunnin ve Jiyuan Yu, “Socratic Elenchus”, The Blackwell Dictionary of Western Philosophy, Blackwell Publishing, Amerika, Oxford ve Avustralya, 2004, s. 649.

  • 60. Bu yargının Ross’a göre olası bir nedeni, diyalektik yöntemin Eski Yunan tininin genel bir kültüre ulaşma sürecinde her konuyu ilk ilkeleri elde etmeksizin tartışma eyleminin yani sofistik davranışının son ürünlerinden, çabalarından biri olmasıdır. Ross’a göre Aristo, “bilimin yolunu açarak Topikler’i de çağ dışı” bırakmış oldu. Bkz. David Ross, Aristotle, Roudledge, Londra ve New York, 1995, s. 34.

  • 61. Söz gelimi Bkz. Eleonore Stump, Dialectic and its Place in the Development of Medieval Logic; Eleonore Stump, Boethius’De Topicis Differentiis; Eleonore Stump, Boethius’ In Ciceronis Topica, Cornell University Press, Ithaca ve Londra, 1988.

  • 65. Robin Smith, “Logic”, Cambridge Companion to Aristotle, Edit. Jonathan Barnes, Cambri- dge University Press, 1999, s. 58 ve Christopher W. Tindale, “Revisiting Aristotle‘s Topoi”, Edit. H.V. Hansen, Dissensus and the Search for Common Ground, Ossa, 2007, s. 1.

  • 66. Buradaki öğe biçimi kavramı, yerlerle (topos) aynı anlama gelmektedir. Bkz. Paul Slom- kowski, Aristotle‘s Topics, Philosophia Antiqua, C. LXXIV., Brill, Leiden, New York, Köln, 1997, s. 49.

  • 74. Otto Bird, “The Tradition of the Logical Topics: Aristotle to Ockham”, Journal of the His- tory of Ideas, C. 23, No. 3. 1962, s. 10. Bird’ün aynı çalışmasındaki alıntısına bakarsak; Lucius’a göre 287, Buhle’a göre 382 kural vardır.

  • 75. Aristotle, Topica, s. 305, Farabi, Cedel, s. 13; İbn Sina, Cedel, s. 72 vd.; İbn Rüşd, Cedel, s. 4; İslam Mantığı’nda yaygın kanıların karşılığı meşhurattır (Mashhurat). Bkz. Majid Fakhry, Al- Farabi, Founder of Islamıc Neoplatonısm: His Life, Works and İnfluence, Oneworld Oxford, 2002, s. 57 ve 147. Örneğin bkz. Amos Bertolacci, “The Reception Of Aristotle’s Metaphysıcs in Avicenna’s Kitab Al-Sifa A Milestone Of Western Metaphysical Thought”, Islamic Philosophy, Theology and Science, Edit. H. Daiber, LXIII, Brill Leiden, Boston, 2006, s. 223.

  • 78. Terence Irwin, Aristotle’s First Principles, Clarendon Press, Oxford University Press, New York, 1988, s. 8, 30, 36, 37 ve 66. Ayrıca bkz. Terence Irwin ve Gail Fine, Aristotle, Hackett Publishing, Indianapolis, 1995, s. 69.

  • 79. Charles David Chanel Reeve, “Dialectic And Philosophy in Aristotle”, Method in Ancient Philosophy, Edit. Jly Gentzler, Clarendon Press, Oxford, 1998, s. 241, 242, 243, 246 ve 249.

  • 80. Marta Wlodarczyk, “Aristotelian Dialectic and The Discovery of Truth”, Oxford Studies in Ancient Philosophy, Edit. David Sedley, C. XVIII, 2000, s. 154.

  • 81. Otfried Höffe, Arsitotle, Çev. Christine Salazar, State University of New York Press, 2003,

  • 82. Robin Smith, “Logic”, The Cambridge Companion to Aristotle, Edit. Jonathan Barnes, Cambridge University Press, 1995, s. 60. Krş. Robin Smith, Topics, giriş bölümü, s. XXIII.

  • 83. Enrico Berti, “Does Aristotle’s Conception of Dialectic Devolop?”, Aristotle’s Philosophical Devolopment, Edit. William Wians, Rowman & Littlefield Publishers, İngiltere, 1996. s.

  • 85. Aristo, İkinci Çözümlemeler, s. 34 vd. Gerçek yüklem, yüklem konuya doğru bir biçimde yüklenirse söz konusu olur. Söz gelimi, “insan beyazdır” tümcesinde insan bir töz olarak kendi başına vardır, herhangi bir taşıyıcının taşımasına gereksinim de duymaz. Beyazlık da insanda vardır, insan gibi bir taşıyıcıya gereksinim duyar. Bu bağlamda insan konu, beyaz da yüklem yapıldığında doğru bir yükleme yapılmıştır. Bu, ilintisel değil gerçek bir yüklemedir. Bkz. Ebu Ali İbn Sina, el-Burhan, Thk. Abdurrahman Bedevi, Mektebetü’nNahdeti’l-Mısriyye, Kahire 1954, s. 163.

  • 93. Bkz. Farabi, “The Attainment of Happiness”, Çev. Muhsin Mehdi, “Alfarabi’is Philosophy of Plato and Aristotle” içinde, The Free Press of Glencoe, Amerika, 1962, s. 13 vd.

  • 94. Farabi, Cedel, s. 30; Farabi, “Risale-i Fi’l-Akl”, el-Felsefetu’l-İslamiye, Edit. Fuat Sezgin, C. 12, (39-48), Almanya, 1999, s. 40; Farabi, The Attainment of Happiness, s. 35. Krş. Ebu Ali İbn Sina, Kitabu’n- Necât, Thk. Macit Fahri, Beyrut, 1982, s. 100.

  • 101. Ebu’l-Meâlî el-Cüveynî, el-Kafiye Fi’l-Cedel, Thk. Tevfik Hüseyin Mahmut, Kahire, 1979, s.

  • 111. Aristotle, Sophistical Refutations, Çev. W. A. Pickard, “The Complete Works of Aristotle” I. cilt içinde, Edit. Jonathan Barnes, Princeton University Press, Princeton, 1991, s. 3.

  • 131. Farabi, Kitabu’l-Huruf, Edit. Muhsin Mehdi, Daru’l-Meşrık, 1986, s. 208.

  • Aho, Tuomo and Yrjönsuuri, Mikko, “Late Medieval Logic”, The Devolopment of Modern Logic, Edt. Leila Haaparanta, Oxford University Press, 2009.Alexander of Aphrodisias, On Aristotle Topics 1, Çev. Johansen M. Van Ophuijsen, Duckworth, İngiltere, 2000.

  • Aristo, Metafizik, Çev. Ahmet Arslan, Sosyal Yay., 1996.

  • Aristotle, Sophistical Refutations, Çev. W. A. Pickard, “The Complete Works of Aristotle” I. cilt içinde, Edit. Jonathan Barnes, Princeton University Press, Princeton, 1991.Aristotle, Topica, Çev. E. S. Forster, The Loeb Classical Library, Edit. T. E. Pace, E. Capps, W. H. Rouse, A. Post, E. H. Warnimgton, Londra ve Cambridge, MCMLX, s. 279 ve 303.

  • Aristotle, Topics, Çev. W. A. Pickard, The Complete Works of Aristotle, I. cilt içinde, Edit. Jonathan Barnes, Princeton University Press, Princeton, 1991.

  • Barnes, Jonathan, The Presocratic Philosophers, Routledge, Londra ve New York, 1982.

  • Bedevi, Abdurrahman, Mantık-ı Aristo, Daru’l-Kalem Lübnan ve Vekaletu’l-Matbuat Kuveyt, C. II, 1980.

  • Berti, Enrico, “Does Aristotle’s Conception of Dialectic Devolop?”, Aristotle’s Philosophical Devolopment, Edit. William Wians, Rowman & Littlefield Publishers, İngiltere, 1996.

  • Bertolacci, Amos, “The Reception Of Aristotle’s Metaphysıcs in Avicenna’s Kitab Al-Sifa A Milestone Of Western Metaphysical Thought”, Islamic Philosophy, Theology and Science, Edit. H. Daiber, LXIII, Brill Leiden, Boston, 2006.

  • Bird, Otto, “The Tradition of the Logical Topics: Aristotle to Ockham”, Journal of the History of Ideas, C. 23, No. 3. 1962.

  • Bird, Otto, “Topic and Consequence in Ocham’s Logic”, Formal Logic, Bölüm 2, Notre Dame Journal, 1961.

  • Brown, Stephen F. ve Flores, Juan Carlos, Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology, Edit. Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores, Scarecrow Press, Lanham, Maryland, Toronto, Plymouth, Uk, 2007.Bunnin Nicholas ve Yu, Jiyuan, “Parmenides”, The Blackwell Dictionary of Western Philosophy, Blackwell Publishing, s. 504.

  • Burch, Robert, “Dialectic”, English Studies in Canada, Sayı. 30, No. 4, 2004.

  • Cicero, Marcus Tullius, Topica, Çev. Tobias Reinhardt, Oxford University Pres, 2003.

  • Conley, Thomas M., Rhetoric in the European Tradition, The University of Chicago Press, Chicago ve Londra, 1994.

  • Çetin, Ali, Mantıkta Diyalektik, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2010, (Basılmamış Doktora Tezi.)

  • Ebu’l-Meâlî el-Cüveynî, el-Kafiye Fi‘l-Cedel, Thk. Tevfik Hüseyin Mahmut, Kahire, 1979.

  • Eddo, Rigotti, “Relevance of Context-Bound Loci to Topical Potential in the Argumentation Stage”, Argumentation, C. 20, 2006.

  • El-Meydanî, Abdurrahman Hasan Habenneke, Davâbitu’l-Marife, Daru’l-Kalem, Dımaşk, 1993.

  • Emiroğlu, İbrahim, “Cedel Nedir?”, D.E.Ü.İ.F.D. S. XII, İzmir, 1999.

  • Fakhry, Majid, Al- Farabi, Founder of Islamıc Neoplatonısm: His Life, Works and İnfluence, Oneworld Oxford, 2002.

  • Farabi, “Kitabu’l-Cedel”, el-Mantık İnde‘l-Farabi içinde, Refik Acem, Beyrut, 1986.

  • Farabi, “The Attainment of Happiness”, Çev. Muhsin Mehdi, “Alfarabi’is Philosophy of Plato and Aristotle” içinde, The Free Press of Glencoe, Amerika, 1962.

  • Farabi, Kitabu’l-Huruf, Edit. Muhsin Mehdi, Daru’l-Meşrık, 1986.

  • Fichte, Johann Gottlieb, The Science of Knowledge, Çev. Peter Heath ve John Lachs, Cambridge University Press, 1991.

  • Hall, Roland, “Dialectic”, The Encyclopedia of Philosophy, Edit. Paul Edwards, The Macmillan Company ve the Free Press, New York, 1967.

  • Hegel, Georg W. Friedrich, Mantık Bilimi, Çev. Aziz Yardımlı, İdea Yay. İstanbul, 1996.

  • Höffe, Otfried, Arsitotle, Çev. Christine Salazar, State University of New York Press, 2003.

  • İbn Rüşd, Telhisu Kitabi Aristoteles Fi’l- Cedel, Thk. Muhammed Selîm Sâlim, Mısır, 1980.

  • İbn Rüşd, Telhisu Kitabi Aristoteles Fi‘l- Cedel, Thk. Muhammed Selîm Sâlim, Mısır, 1980.

  • İbn Sina, “Cedel”, eş-Şifa, el-Mantık (6) içinde, Thk. Ahmet Fuat el-Ehvani, Kahire, 1965.

  • İbn Sina, el-Burhan, Thk. Abdurrahman Bedevi, Mektebetü’n-Nahdeti’l-Mısriyye, Kahire 1954.

  • İbn Sina, Kitabu’n- Necât, Thk. Macit Fahri, Beyrut, 1982.

  • Kant, Immanual, Arı Usun Eleştirisi, Çev. Aziz Yardımlı, İdea Yay. İstanbul, 1993.

  • Marenbon, John, “The Latin Tradition of Logic to 1100”, Handbook of the History of Logic, Bölüm II, Edit. M. Gabbay and John Woods, Amsterdam ve Oxford, 2008.

  • Plato, “Republic”, Çev. G. M. A. Grube, Gözden Geçiren, C. D. C. Reeve, Plato Complete Indianapolis / Cambridge, 1997.

  • Reeve, Charles David, “Dialectic And Philosophy in Aristotle”, Method in Ancient Philosophy, Edit. Jly Gentzler, Clarendon Press, Oxford, 1998.

  • Rieke, R. D., and Sillars, M. O., Argumentation: Critical Decision Making, Harper Collins, New York, 1993.

  • Ross, David, Aristotle, Roudledge, Londra ve New York, 1995.

  • Simonson, Solomon, “A Definitive Note on the Enthymeme”, The American Journal of Philology, The Johns Hopkins University Press, S. 66, No. 3, 1945.

  • Smith, Robin, “Ancient Greek Philosophical Logic”, A Companion to Philosophical Logic, Edit. Dale Jacquette, Blackwell Publishing, 2006.

  • Smith, Robin, “Logic”, Cambridge Companion to Aristotle, Edit. Jonathan Barnes, Cambridge University Press, 1999.

  • Stump, Eleonore, “Topics: Their development and Absorption into Consequences”, Later Universty Press, 2008.

  • Stump, Eleonore, Boethius’De Topicis Differentiis; Eleonore Stump, Boethius’ In Ciceronis Topica, Cornell University Press, Ithaca ve Londra, 1988.

  • Tindale, Christopher W., “Revisiting Aristotle‘s Topoi”, Edit. H.V. Hansen, Dissensus and the Search for Common Ground, Ossa, 2007.

  • Tuominen, Mııra, “Apprehension and Argument”, Studies in The History of Philosophy of Mind, Sayı: 3, Springer, Hollanda, 2007.

  • Ülken, Hilmi Ziya, Genel Felsefe Dersleri, A.Ü.İ.F.Yay., CVIII, Ankara, 1972.

  • Wlodarczyk, Marta, “Aristotelian Dialectic and The Discovery of Truth”, Oxford Studies in Ancient Philosophy, Edit. David Sedley, C. XVIII, 2000.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics